Եթե

Բագրատ սրբազանին որպես մարդու, հոգևոր հոր, քաղաքացու կարող ես ընդունել, կարող ես և չընդունել:

Դիրքորոշման խնդիր է, Հայրենիքը փակուղուց հանելու կամ փակուղում փակված ունենալու մասին ընկալման խնդիր է:

Սակայն երբ մարդամեջ չհանելու, ախոռում ընդմիշտ փակ պահելիք քուռակի պես խրխնջում ես թույն արտաշնչող ոմն ինքնահռչակ քաղաքագետի կամ զազրախոսելու իր կարողություններով այդ քաղաքատգետին հավասարազոր նույնքան ոմն ռեժիսորի նման, ով մշակույթում ներդրված ական է, ինքնաբերաբար ինքդ էլ ես ախոռագրվում մտագարների բանակին:

Կրկնում եմ` Բագրատ սրբազանին կարող ես ընդունել, կարող ես և չընդունել, սակայն ոտքերիդ տակից փախցվող հողի, կորցնելիք հայրենիքի տագնապը չես կարող չունենալ, եթե, իհարկե, թուրք չես, թրքաբարո չես, թրքավաստակ չես:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Բարի լույս, հայեր» շարքից
• Էս կողմերի արջը ես եմ
• Շարունակվող լեհական ընթերցումներ
• Մեր հայ-լեհական հարսանիքը
• Խորը ծալքէջերով դյութական Պոլիսը
• Ամեն տան մեջ ի՛ր կանթեղը պիտի վառվի
• Երեկ ես հանդիպել եմ․․․ ԱՍՏԾՈՒՆ
• Մայիս Մխիթարյանի Սողոմոն Թեհլիրյանը
• Լուսե սպասումների սեպտեմբեր
• Հուսանք
• Մի՛ մտեք այդ անեծքի տակ
• Մենք ենք, մեր անտարբերությամբ
• Եվ նորից արձանագրենք
• Մալխասը հաղթում է ու պահանջում Հայոց Եռագույնը
• Ալեքսանդրա Գրիգորյանի ֆանտաստիկ հաղթանակը
• Երբ մարտնչող անգրագիտությունն է կառավարում
• Ընթացքդ հարատև, «Փյունիկ»
• Մարդը զգուշացրել էր
• Գործելով սրիկայաբար
• Կացնին խեղճացնողն իր կոթն է

Մեկնաբանություններ